Według wielu to najbrzydsza limuzyna na świecie. Trudno uwierzyć, że pochodzi z Włoch

Niektórzy przecierają oczy ze zdumienia patrząc na ten dziwny twór. To jedno z najgorzej wyglądających aut luksusowych, jakie pojawiły się na tej planecie.

Według wielu to najbrzydsza limuzyna na świecie – i trudno nie zgodzić się z takim stwierdzeniem. Oczywiście można mówić, że wszystko jest kwestią gustu, ale trzeba mieć jakieś granice. W tym przypadku te stylistyczne zostały przekroczone. I to znacząco.

Przejdźmy jednak do rzeczy. Oto Aznom Palladium. I warto zatrzymać się już przy samej nazwie. Brzmi wschodnio, ale ze wschodem nie ma za wiele wspólnego – no może poza wątpliwym stylem. Nietrudno dostrzec, że pierwszy człon czytany od końca to „monzA”. Taka sprytna gra słów.

Design tego samochodu wywołuje mdłości. Trudno jednoznacznie stwierdzić, czy o to chodziło autorom. Jeśli tak, to wyszło idealnie – trafili w punkt i ostatni posiłek potencjalnego „oglądacza”.

Bazą do tego projektu był RAM 1500. Tak, amerykański pick-up. Można więc wywnioskować, że pewne błędy pojawiły się już w początkowych fazach… Jaki ma sens budowanie limuzyny na pick-upie? No właśnie, żaden..

Fatalne proporcje tego samochodu zdradza profil. Kwadratowy przód może przypominać Rolls-Royce’a, ale to, co dzieje się dalej woła o zabranie ołówków twórcom projektu. Wydłużony, garbaty tył jest podobny do niczego.

Masywny błotnik przypomina nieco klasyczne auta, ale przeraźliwie wielki słupek z wąskim okienkiem to stylistyczny komediodramat. To samo dotyczy tylnej części karoserii, która nie budzi zaufania. Najlepiej prezentuje się przód. Jest najmniej oryginalny i może dlatego nie wygląda, jak przerost formy nad treścią.

Nadwozie osadzone na ramie zostało zaprojektowane na nowo, ale zagospodarowano praktycznie te same wymiary skrzyni załadunkowej. I tu ciekawostka. Zamiast klapy bagażnika mamy… elektrycznie wysuwaną szufladę. Groteska.

Wnętrze wydaje się najmniej kontrowersyjne. Owszem, znajdziemy tu sporo monumentalnych motywów, ale w luksusowych autach nie są one niczym nadzwyczajnym. Wręcz przeciwnie, klienci tego wręcz oczekują.

Drewno to drewno, skóra to skóra. To swego rodzaju salon. W drugim rzędzie znajduje się dwuosobowa sofa z szerokimi podłokietnikami. Z przodu mamy jeszcze dwa normalne miejsca i nowoczesne instrumenty pokładowe.

Problemem jest jednak sama jazda. Każdy doskonale wie, że pick-up na ramie to samochód stricte użytkowy, który nie zapewnia odpowiedniego poziomu tłumienia nierówności. Pod tym względem bliżej mu do Fiata Doblo, niż Mercedesa Klasy S.

Są jednak zalety. Autorzy projektu nie zepsuli układu napędowego z RAM-a. To oznacza, że pod maską mieszka silnik 5.7 V8 zdolny generować 710 koni mechanicznych i 950 niutonometrów.

Takie parametry robią wrażenie nawet przy masie znacząco przewyższającej 2,5 tony. Potwierdzają to osiągi. Sprint do setki trwa 4,5 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 210 km/h. Pytanie, czy to jakoś hamuje.

Plany zakładały, że powstanie 10 sztuk tego modelu. Czy rzeczywiście uda się zebrać „aż” tyle zamówień? No cóż, dziwne też może być cenne, co nie oznacza, że sensowne.