Wojciech Krzemiński
Niewiele samochodów łączy funkcję składania dachu z przystępną ceną. Ten projekt mógł być jednym z nielicznych wyjątków. Niestety, nie wszystko poszło zgodnie z planem.
Ten koreański kabriolet powstał na bazie niezwykle popularnego modelu, który w latach 90. zmotoryzował sporą liczbę polskich rodzin. Choć wielu fanów czterech kółek śmiało się z każdej wersji tego auta, czas pokazał, że nie miało to większego sensu.
Daewoo Lanos, bo właśnie o nim mowa, wciąż jest częstym bywalcem polskich dróg. Tymczasem liczne samochody renomowanych marek, które były produkowane w tym samym czasie jakoś rzadziej występują w naszym kraju. Przypadek?
>Fiat Seicento/600 (1998-2010) vs Daewoo/FSO Matiz (1998-2007)
Prosta i stosunkowo solidna konstrukcja zapewniła Lanosowi długi żywot. Nie bez znaczenia były także śmiesznie tanie i powszechnie dostępne części. Ten samochód nigdy nie budził dużych emocji, ale też nie generował przesadnych kosztów, a przy tym zapewniał użyteczność.
Koreański kabriolet bez przyszłości
Nie wszyscy wiedzą, że popularny model Daewoo doczekał się otwartej wersji nadwoziowej. Została ona pokazana na kilku eventach motoryzacyjnych – w formie koncepcyjnej. Auto wyglądało zaskakująco dobrze.
Pas przedni został całkowicie przejęty z konwencjonalnego wariantu. Koreański kabriolet posiadał jednak przeprojektowany tył, którego wyróżnikami były duże lampy i klapa z charakterystycznym przetłoczeniem.
Dach był oczywiście materiałowy, co zapewniało lżejszą konstrukcję. Mimo stosunkowo skromnych gabarytów, we wnętrzu udało się wygospodarować dwa rzędy dla czterech osób. Tylne miejsca oferowały oczywiście mniej przestrzeni na nogi.
Nie jest tajemnicą, że produkcja Lanosa odbywała się również w Warszawie. Gdyby koreański kabriolet doczekał się debiutu rynkowego, to z pewnością zjeżdżałby z polskich linii montażowych.
Polacy mogli jednak tylko pomarzyć o Daewoo w otwartej wersji nadwoziowej. Samochód pozostał na etapie konceptu. A szkoda, bo miał duży potencjał. Tanie kabriolety to rzadkość, dlatego mógłby zdominować ten segment.
Podejrzewamy, że producent obawiał się kosztów. W tamtym czasie dominował pragmatyzm, który raczej nie skłaniał Polaków do wydawania pieniędzy na coś „fajnego”. Mimo tego, ryzyko mogło się opłacać. Dziś już jednak pozostaje nam tylko gdybanie.
