Praktyczny samochód dla „Kowalskiego” może być naprawdę niezły. To włoskie, kompaktowe kombi jest tego świetnym przykładem.

Fiat Tipo SW może nie przyspiesza bicia serca, ale w odpowiedniej konfiguracji potrafi cieszyć – i to na różnych płaszczyznach. W prezentowanej wersji stanowi atrakcyjną ofertę dla kogoś, kto stawia pragmatyzm na pierwszym miejscu.

Zacznijmy od stylistyki. Wersja City Sport prezentuje się naprawdę okazale. Ten szary, ostatnio bardzo modny lakier idealnie współgra z pięcioramiennymi felgami. Do tego atrakcyjny grill, przyciemnione klosze oświetlenia i… tworzy się przyjazna dla oka całość. Nie śmiałbym stwierdzić, że ten samochód ma charakter budżetowy.

Fiat Tipo SW – wnętrze

W kabinie też nie trzeba czuć się gorszym. Wręcz przeciwnie. Znajdziemy tu sporą liczbę miękkich tworzyw, które nieźle spasowano. Liczba dekorów jest tu ograniczona, ale przemyślana. Zastosowane piano black nie zajmuje na tyle dużej powierzchni, by je łatwo porysować – a to spory problem nawet w modelach klasy premium. Projektanci wykonali więc kawał roboty, żeby było prosto, ale estetycznie.

Po liftingu pojawił się nowy zestaw wskaźników z centralnym ekranem. Wszystko wydaje się tu duże i bardzo czytelne. To nie złudzenie. Nawet z wadą wzroku nie powinno być problemu z odczytem wskazań prędkościomierza, obrotomierza czy poziomu paliwa. Przez zegarami znalazła się kierownica z grubym wieńcem. Umiejscowiono na niej sporą liczbę przycisków, ale można do nich bardzo szybko się przyzwyczaić. Ciekawostką jest starter znajdujący się w standardowym miejscu stacyjki. Moim nieskromnym zdaniem to niefortunny pomysł.

Na szczycie konsoli centralnej zamontowano nowy ekran dotykowy. Wystaje poza obrys podszybia, bo taka jest teraz moda. Na szczęście jest na tyle niski, że nie zasłania obszaru przed szkłem. Co istotne, pracuje wystarczająco szybko, a jego interfejs został logicznie rozplanowany. Cieszy również pozostawienie niezależnego panelu klimatyzacji – wygodniej się nie da. Jeżeli chodzi o kieszenie i schowki, to są one wystarczająco pojemne. Przydałby się tylko nieco dłuższy podłokietnik.

Fotele wyglądają na przeciętnie wyprofilowane i rzeczywiście – nie imponują. Niemniej jednak osoby średnich gabarytów powinny dobrać tu właściwą pozycję. Siedzisko nie jest za długie, a podparcie boczne raczej słabe. Plusik za możliwość podgrzewania. Z kolei w drugim rzędzie jest zaskakująco dobrze. Nie brakuje przestrzeni w żadną ze stron, nawet jeśli znajdą się tu dwaj rośli pasażerowie. Kąt pochylenia oparcia nie budzi zastrzeżeń

Fiat Tipo SW oferuje również duży bagażnik. W standardowej konfiguracji oddaje do dyspozycji 550 litrów pojemności. Co ważne, uzupełniają go dwa boczne schowki, haczyki na obu burtach, dodatkowe mocowania, gniazdo 12V oraz obustronne oświetlenie. Widać, że projektantom zależało na uzyskaniu właściwego poziomu praktyczności. Podkreśla to także nisko umieszczony próg załadunku.

Fiat Tipo SW 1.6 MultiJet – kluczowe parametry

Pod maską znajduje się znany i lubiany diesel o pojemności 1,6 litra. To konstrukcja z rodziny Multijet, która generuje 130 koni mechanicznych i 320 niutonometrów. Sprzęgnięto ją z sześciobiegową przekładnią manualną, która przekazuje cały potencjał na oś przednią.

Osiągi? Bardzo przyzwoite, jak na auto o masie 1470 kilogramów. Fiat Tipo SW 1.6 MultiJet rozpędza się do setki w 10,1 sekundy i potrafi pędzić 207 km/h. Wydaje się, że w samochodzie rodzinnym o takim charakterze trudno oczekiwać lepszych wyników w kategoriach dynamicznych.

Fiat Tipo SW 1.6 MultiJet – dane techniczne:

• Moc maksymalna: 130 koni mechanicznych
• Maksymalny moment obrotowy: 320 niutonometrów
• Skrzynia: sześciobiegowa, manualna
• Napęd: na oś przednią
• Masa własna: 1470 kilogramów
• 0-100 km/h: 10,1 sekundy
• Prędkość maksymalna: 207 km/h
• Zużycie paliwa w cyklu mieszanym: 5,2 litra (test)

A co ze zużyciem paliwa? Nie ma wątpliwości, że to największa zaleta prezentowanej wariacji. Producent obiecuje 4,7 litra w cyklu mieszanym, co jest jak najbardziej możliwe. Przy mojej, nieco cięższej nodze udało się uzyskać 5,2 litra z czego spory dystans pokonywałem po autostradzie. To pokazuje z jak oszczędnym autem mamy tutaj do czynienia.

Wrażenia z jazdy Tipo SW

Układ napędowy pamięta czasy, w których olej napędowy kosztował o połowę mniej, ale i tak sprawdza się w tym modelu. Nie brakuje mu siły, choć raczej nie lubi niskich obrotów. Na postoju czuć też drgania jednostki. Ten typ tak ma. To stary i poczciwy diesel, który potrafi odwdzięczyć się niskim zużyciem paliwa i żywotnością, która jest raczej nieosiągalna dla wyżyłowanych jednostek z najnowszymi rozwiązaniami wpływającymi na wydajność.

Wbrew powszechnym opiniom, podczas jazdy nie czuć budżetowego charakteru tego auta. Fiat Tipo SW potrafi naprawdę przyzwoicie tłumić nierówności i bez problemu radzi sobie z poprzecznymi przeszkodami. Prześwit może nie jest przesadnie duży, ale zwisy karoserii są zaskakująco krótkie, jak na kombi, co też ułatwia pokonywanie krawężników i pochyłości. Z kolei wyciszenie może nie pozwala na konkurowanie z liderami segmentu, jednakże umożliwia swobodną dyskusję nawet przy prędkościach ekspresowych.

Układ kierowniczy również zasługuje na dobrą opinię. Owszem, wydaje się miękki, ale jego precyzja nie budzi zastrzeżeń. Pamiętajmy, że to samochód, który ma w sposób komfortowy i bezpieczny przewieźć wszystkich z punkt A do punktu B. I z takimi zadaniami radzi sobie bardzo dobrze. Dla bardziej leniwych przydałby się jedynie automat, ale tego niestety nie ma w ofercie z dieslem.

Ile kosztuje Fiat Tipo SW?

Ile kosztuje prezentowana konfiguracja? Dokładnie 98 300 złotych. Biorąc pod uwagę podwyżki cen w każdej kategorii i dziedzinie życia, to mocno konkurencyjna oferta. Jest jednak pewien problem. Odmianę City Sport można dorwać już tylko ze stoku dealerskiego. Zamiast niej występuje teraz wersja City Life, którą wycenia się na 97 900 złotych. Warto dodać, że topowy Fiat Tipo SW skrywa 130-konny układ hybrydowy ze skrzynią automatyczną. Cena? 108 800 złotych.

Fiat Tipo SW jest tym, czego może oczekiwać przeciętny polski kierowca. Ma praktyczne wnętrze, oszczędny układ napędowy i wystarczająco bogate wyposażenie. Pozwolę sobie stwierdzić, że to jeden z ostatnich normalnych kompaktów, które nie wydają się naszpikowane skomplikowaną elektroniką. I w tym tkwi jego duża zaleta.

Tekst i zdjęcia: Wojciech Krzemiński