Wojciech Krzemiński
Ford ma długą tradycję w tworzeniu udanych reprezentantów segmentu D. Warto przypomnieć chociażby Sierrę czy pierwsze generacje Mondeo, które przez lata skutecznie przyciągały do siebie szeroką klientelę. Czy produkowany przez siedem lat w belgijskim Genk model jest lepszy od poprzedników?
Trzecia generacja Mondeo zadebiutowała w 2006 roku podczas targów w Paryżu, a do produkcji trafiła kilka miesięcy później. W międzyczasie samochód zaliczył jeszcze rolę w filmie o przygodach Jamesa Bonda ? ?Casino Royale?. Nowe Mondeo miało stanowić istotny krok naprzód względem poprzedników (m.in. pod względem jakości) i pokazać, że nie bez przyczyny należy do ścisłej czołówki klasy średniej. Model spotkał się z ciepłym przyjęciem, czego świadectwem było uzyskanie trzeciego miejsca w prestiżowym plebiscycie Car of The Year w 2008 roku, a także pozytywne recenzje w mediach na przestrzeni całej rynkowej kariery. Samochód występował w trzech wersjach nadwoziowych ? sedan, liftback oraz kombi.
Jesienią 2010 roku Mondeo przeszło swoja jedyną modernizację ? zmiany stylistyczne ograniczyły się do zwyczajowej kosmetyki (m.in. wprowadzono seryjne światła do jazdy dziennej LED), poprawiono za to jakość materiałów wykończeniowych i zmieniono paletę wersji wyposażenia. Od strony technicznej warto odnotować spore przetasowania w gamie jednostek napędowych. Produkcję ostatecznie zakończono w sierpniu 2014 roku.
Stylistyka/Wnętrze
Nadwozie Mondeo zaprojektowano zgodnie z filozofią Kinetic Design. Koncepcja okazała się być udana – do dziś stylistyka modelu ma swoich oddanych zwolenników i dobrze znosi próbę czasu, chociaż niektórzy mogą uznać ją za nieco przyciężką. Nie sposób jednak odmówić jej potęgowania ogólnego wrażenia solidności, co zdecydowanie działa na plus. Najkorzystniej prezentują się najpopularniejsze wersje kombi i liftback, Warto jednak zauważyć, że również w przypadku sedana projektanci sporo się napracowali, dzięki czemu proporcje samochodu nie są zaburzone.
Do kluczowych atutów rodzinnego Forda z pewnością należy naprawdę przestronne i wygodne wnętrze. Przyczepić można się jedynie do trwałości i spasowania poszczególnych elementów kokpitu ? w starszych egzemplarzach często spotykane jest skrzypienie plastików, ponadto złuszczyć potrafi się farba na przyciskach. Warto jednak podkreślić, że wnętrza topowych wersji znacznie lepiej znoszą upływ czasu.
Docenić można całkiem bogate wyposażenie seryjne ? 6 poduszek powietrznych, elektrycznie sterowane szyby przednie i lusterka, klimatyzacja, pakiet systemów bezpieczeństwa (ABS, EBD, TCS, ESP) to niektóre z pozycji podstawowej wersji Ambiente. Często spotykane są wersje wzbogacone o atrakcyjne pakiety wyposażenia (np. Silver X). Spore gabaryty Mondeo przełożyły się na bardzo dobre możliwości przewozowe. W wersji kombi można załadować 550 litrów (tyle samo oferuje sedan), a po złożeniu tylnej kanapy nawet 1745 litrów. Liftback pomieści 540-1460 litrów.
Silniki i zawieszenie
Podobnie jak konkurenci, Mondeo może pochwalić się bogatą gamą jednostek napędowych. W samochodach sprzed liftingu podstawą oferty były benzynowe silniki 1.6 Ti-VCT o mocy 110 lub 125 KM. Dostępne były również większe motory 2.0 (145 KM), 2.3 (160 KM) oraz topowy, pięciocylindrowy 2.5 T o mocy 225 KM ? ten sam silnik znalazł zastosowanie m.in. w Focusie ST. Po 2010 roku nastąpiły spore przetasowania w gamie, które były spowodowane wprowadzeniem nowych silników z rodziny EcoBoost z wtryskiem bezpośrednim i turbodoładowaniem.
Od tej pory podstawowy motor 1.6 Ti-VCT występował tylko w nowej odmianie o mocy 120 KM, bez zmian oferowano natomiast sprawdzone, wolnossące 2.0. Wyżej w ofercie stały silniki 1.6 oraz 2.0 EcoBoost, rozwijające odpowiednio 160, 203 i 240 KM. ?Benzyniaki? przemawiają do siebie trwałością ? poważne awarie zdarzają się bardzo rzadko. Na rynku wtórnym poszukiwane są przede wszystkim egzemplarze z prostym, wolnossącym motorem 2.0, który całkiem dobrze radzi sobie z masą Mondeo. Nie polecamy samochodów z instalacją LPG ? wszystkie jednostki benzynowe są wymienione w liście Prinsa, która zawiera silniki mogące sprawiać problemy w związku z zasilaniem gazem.
Wśród motorów wysokoprężnych również nie można narzekać na brak wyboru. Na początku krótko oferowano starsze motory 1.8 TDCi rozwijające moc 100 lub 125 KM. Szybko zostały one zastąpione przez opracowane wspólnie z koncernem PSA motory 2.0 (115-163 KM ) oraz 2.2 (175-200). W 2010 roku ofertę uzupełniono o najmniejszą jednostkę 1.6 TDCi o mocy 115 KM. Naszym zdaniem najlepszym wyborem będzie motor 2.0 TDCi o mocy 130-140 KM ? oferuje najlepszy kompromis między dynamiką i zużyciem paliwa. Za przeniesienie napędu zazwyczaj odpowiadają 5- lub 6-cio biegowe skrzynie manualne. Dla tych, którzy nie lubią ?machania lewarkiem? przeznaczone były wersje z klasyczną skrzynią automatyczną Durashift o 6-ciu przełożeniach, zastąpione w 2010 roku przez dwusprzęgłową przekładnię PowerShift.
Dobre właściwości jezdne to atut wielu samochodów spod znaku błękitnego owalu i Mondeo w tym obszarze nie stanowi wyjątku. Z tylu znajdziemy układ wielowahaczowy, z przodu klasycznego MacPhersona. Układ kierowniczy jest wspomagany hydraulicznie i gwarantuje niezłe ?czucie? drogi. Model nie ma jednak tak sztywnego zestrojenia układu jezdnego jak poprzednik ? nadwozie będzie wychylać się na zakrętach, ale pasażerowie z pewnością docenią wyższy komfort resorowania, szczególnie pożądany w dłuższych trasach.
Typowe usterki
Mondeo MkIV ma opinię solidnej konstrukcji ? odzwierciedlają to pozytywne opinie użytkowników. Wolnossące silniki benzynowe nie powinny sprawiać wielu problemów ? to sprawdzone konstrukcje, najpoważniejszą z awarii może być zużycie cewek zapłonowych lub rzadko występujące problemy z układem zmiennych faz rozrządu (1.6 Ti-VCT). Topowe 2.5 T ma tendencję do zużywania większych ilości oleju. Na razie ciężko wyrokować na temat długotrwałości silników z gamy EcoBoost ? z pewnością są znacznie bardziej wysilone od poprzedników, co po latach może odbić się na ich żywotności.
Oprócz problematycznego 1.8 TDCi oferowanego przez krótki czas na początku produkcji nie mamy większych zastrzeżeń co do awaryjności silników wysokoprężnych. Przy większych przebiegach wymiany może wymagać dwumasowe koło zamachowe czy turbosprężarka. Tradycyjnie problemy może sprawiać filtr DPF ? niemal wszystkie jednostki korzystają z tego elementu, jednak jego trwałość w porównaniu z niektórymi konkurentami jest naprawdę niezła.
Mankamentem poprzedników była słaba odporność blach na korozję. Tym razem inżynierowie stanęli na wysokości zadania, znacznie poprawiając ich zabezpieczenie. Mimo to rdzawy nalot może z czasem pojawić się w miejscach, w których łatwo gromadzi się woda, m.in. pod uszczelkami klapy bagażnika czy okolicach trzeciego światła stop. Niestety, często atakuje ona również elementy zawieszenia, co może sprawić pewne problemy przy pracach serwisowych.
Samo zawieszenie dzielnie radzi sobie z trudami eksploatacji ? poszczególne elementy odznaczają się dobrą trwałością. Najszybciej zużywają się łączniki stabilizatorów oraz końcówki drążków kierowniczych. Posłuszeństwa może odmówić przekładnia kierownicza ? zwiastunem usterki są wycieki z przekładni i głośna praca układu. To niestety jedna z kosztowniejszych awarii, ale nie występuje nadmiernie często. Słabszym punktem jest elektryka ? irytujące mogą być chociażby awarie centralnego zamka, komputera pokładowego czy sterowników klimatyzacji. Bardzo często te niedogodności są powodowane przez korozję styków. Dostępność części jest bardzo dobra, podobnie jak ich ceny ? szeroko dostępne są chociażby fabryczne zamienniki oferowane pod marką Motorcraft.
Werdykt
Mondeo MkIV nie bez powodu cieszy się dużą popularnością na rynku wtórnym. To kawał dobrze zaprojektowanego, solidnego i przestronnego samochodu ? jeżeli wybaczymy mu niektóre słabości, z pewnością nie pożałujemy wyboru. Jak łatwo można się domyślić, wybór na rynku wtórnym jest ogromny, dlatego na poszukiwanie warto poświęcić nieco więcej czasu. Ceny egzemplarzy z pierwszych lat produkcji kształtują się na poziomie 24-26 tys. złotych.
Autor: Daniel Banaś
Zdjęcia: Ford
