Wojciech Krzemiński
Historia Giulietty sięga 1954 roku. Pierwsza generacja jednej z najpiękniejszych Alf była produkowana przez 11 lat. Potem firma zmieniła taktykę… Zamiast nazw pojawiły się cyfry. Na szczęście, pod koniec pierwszej dekady XXI wieku Alfa wróciła do tradycyjnego nazewnictwa. Wraz z nim powróciła Giulietta. W 2010 roku zadebiutowała, równie urocza jak poprzedniczka, II generacja tego auta. Miała zawojować segment C, gdzie niepodzielnie króluje Golf. Udało się raczej średnio. Bo choć to zdecydowanie najpiękniejszy kompakt, ciąży na nim klątwa Alfy. Złośliwi twierdzą, że ?Alfiści? żegnają się ze swoim mechanikiem krótkim ?do zobaczenia?. I choć to piramidalna bzdura, w świadomości ludzkiej, niczym miejski mit, przetrwała?
Z zewnątrz?
W naszej opinii, Giulietta to najładniejsze auto segmentu C. Seksowne krągłości, niczym u Moniki Belucci, do tego zdecydowanie sportowa linia nadwozia i nadspodziewanie ostry i wyrazisty grill nadają autu seksapilu. Także zwarty, krótki tył ozdobiony dodatkowo dyfuzorem i dwoma rurami wydechu podkreślają moc i niewątpliwą urodę auta.
Włosi nie byliby sobą, gdyby nie spróbowali pod maskę załadować mocnego silnika. I spróbowali. Tak właśnie powstała wersja Quadrifoglio Verde, którą testowaliśmy. Zielona koniczynka na błotniku Alfy Giulietty oznacza, że dyfuzor z tyłu nie jest tylko atrapą czy zbędnym gadżetem. To niezbędny w utrzymani trakcji element. A że dodatkowo dodaje autu urody, to tym lepiej dla dyfuzora?
? i we wnętrzu
Wnętrze sportowej Giulietty w zasadzie nie odbiega od wersji ?standardowych?. Jest wprawdzie trochę aluminiowych wstawek, obszyta skórą kierownica czy głębsze fotele z alcantarą, ale? takie bajery Włosi często montują w zupełnie normalnych autach, bo? ładnie się prezentują.
Po zajęciu miejsca kabinie w oczy rzuca się przede wszystkim lewarek automatycznej, dwusprzęgłowej skrzyni biegów TCT. Każda Alfa Giulietta Quadrifoglio Verde została wyposażona właśnie w szybki automat. I nawet jeśli bardzo się uprzemy, to ze skrzynią manualną Giulietty nie kupimy. Ilość miejsca jest standardowa. Bo wersja sportowa Alfy to auto pięciodrzwiowe. Chwała za to marce, że nie kombinowała i nie zdecydowała się na ograniczenie użyteczności auta poprzez zabranie tylnych drzwi, by było bardziej sportowo. Pewnie, że tak, tylko bardziej sportowo to często mniej wygodnie i mniej użytecznie.
Bagażnik niestety nie należy do największych w klasie. Kufer ma 350 litrów pojemności, co plasuje Giuliettę w dolnej strefie stanów niskich wśród samochodów kompaktowych. Próg załadunkowy w Alfie Romeo jest w porównaniu z konkurencją stosunkowo wysoki. W przypadku konieczności wożenia większej ilości zakupów, bagażnik daje się oczywiście powiększyć kosztem przedziału pasażerskiego. Kanapę podzielimy w stosunku 60/40 i? jakoś damy radę.
Technologia
W topowej odmianie Giulietty pod maską dziarsko pracuje turbodoładowany silnik o pojemności 1742 cm3, który Włosi opracowali do zjawiskowo pięknej Alfy 4C. Jednostka generuje 240 koni mechanicznych uzyskiwanych przy 5750 obr./min. Maksymalny moment obrotowy wynoszący 340 Nm. auto osiąga od 2000 obr./min. Według producenta kompaktowa Włoszka przyspiesza do 100 km/h w 6 sekund i rozpędza się do 245 km/h. Jak już wspomniałem, wersja Quadrifoglio Verde jest dostępna wyłącznie z dwusprzęgłową przekładnią automatyczną TCT, która, wbrew pozorom, do tego auta wydaje się być wprost stworzona.
Standardowo każdy model Alfy Romeo ma zamontowany systemem DNA. Pozwala on na dostosowanie osiągów samochodu do stylu jazdy, potrzeb kierowcy, ale także różnych warunków drogowych i atmosferycznych. W trybie Dynamic układ kierowniczy staje się bardziej precyzyjny. Podczas jazdy w trybie Natural Giulietta QV ma nieco obniżony moment obrotowy i apetyt na paliwo. Do jazdy w trudnych warunkach pogodowych służy tryb All weather.
Wrażenia z jazdy
Jak jeździ się tym autem? Po prostu fajnie! Bardzo pomaga w tym precyzyjny układ kierowniczy wspomagany przez samoblokujący mechanizm różnicowy. Taki tandem zapewnia wysoką jakość prowadzenia. Sportowe, obniżone nieco w stosunku do standardowych odmian zawieszenie sprawia, że QV pokonuje zakręty z pełną stabilnością. A do tego perfekcyjnie, jak na auto sportowe z 240-konnym motorem, tłumi nierówności. Wady? Takie jak w większości przednionapędowych aut o dużej mocy. Jej nadmiar sprawia, że kierownica ma tendencję do minimalnego wyrywania się z rąk kierowcy. W ostrzejszych łukach na mokrym odczujemy też lekką podsterowność.
Katalogowo, Alfa Romeo Giulietta QV ma konsumować w mieście 10,2 l/100 km, zaś w trasie tylko 5,4 l/100 km. Tyle teoria. Praktyka każe dopisać do tych wyników od litra do 3. W zależności od temperamentu kierowcy i tego, jak chcemy akurat sobie pojechać, auto konsumuje w mieście nawet do 12,5 litra, na trasie 6,6 litra, a średnio – 8,5. Kiedy jednak chcemy poczuć potencjał jednostki, apetyt na setkę potrafi dojść do 15 litrów. Warto jednak dodać, że spalanie wersji QV zależy głownie od tego, czy częściej ruszamy głową, czy prawą nogą?
Okiem przedsiębiorcy
Zgodnie z przewidywaniami, Alfa Giulietta QV do najtańszych aut nie należy. Jej cena zaczyna się od prawie 120 tysięcy. Plus opcje, które mogą dociągnąć włoskiego hot hatcha do ponad 160 tysięcy. Z drugiej jednak strony możemy znaleźć też droższych konkurentów.
Włoska marka oferuje swoim klientom szeroki zakres finansowania poprzez Fiat Bank. W przypadku kredytu umowa podpisywana jest na okres od 6 do 96 miesięcy przy ratach równych lub malejących, wpłacie własnej od 0% i stałej lub zmiennej stopie procentowej. Umowa leasingowa może natomiast trwać od 23 do 59 miesięcy, również od 0%. Pozostałe warunki są dostosowywane indywidualnie.
Podsumowanie
Alfa Romeo Giulietta Quadrifoglio Verde to rasowy hot hatch. I do tego nieczęsto spotykane połączenie sportowych osiągów i niezbędnego do codziennej eksploatacji komfortu. Dynamicznie i agresywnie wyglądające nadwozie nadaje kompaktowej Włoszce niebywałej klasy. Ot, taka anielska diablica?
Tekst i zdjęcia: Artur Balwisz
