Wojciech Krzemiński
Czy Volkswagen Golf to pierwowzór i protoplasta nowoczesnego auta kompaktowego? No cóż, w chwili intelektualnej słabości, sam kiedyś tak napisałem. Odszczekuję. Kiedy Niemcy pokazywali Golfa, Honda Civic miała już dwa lata. A w 1974, w roku premiery kompaktowego VW, Civic zajął 3 miejsce w konkursie na europejski samochód roku. Japońscy konstruktorzy poszli inną drogą, niż ich koledzy z Volkswagena. Każdy kolejny Golf to ewolucja poprzedniego modelu. W przypadku Civica, zdecydowanie trafniejszym określeniem jest modelowa rewolucja. Choć nie zawsze?
Z zewnątrz?
Po raz pierwszy następna generacja Civica stała się ewolucyjną wersją poprzedniczki. Ósme wcielenie tego modelu zyskało przydomek UFO. Dziewiąta generacja to nawiązanie do UFO ale? No właśnie, ale. Każdy następny model auta musi się zmieniać. I Civic się zmienił, jednakże tym razem styliści Hondy ulegli presji i design japońskiego przedstawiciela segmentu C stał się bardziej zachowawczy. To, co było znakiem rozpoznawczym auta, czyli pięknie wystylizowany, przeszklony przód z ogromnymi reflektorami czy podobne do grotów strzał klamki, zniknęło. Zamiast tego wrócił przedni spoiler, plastikowy i konwencjonalny do bólu, oraz klamki w kształcie? klamek polakierowane w kolorze nadwozia.
Warto dodać, że Japończycy bardzo poważnie podeszli do stworzenia ładnego kombi na bazie niebrzydkiego hatchbacka. Inżynierowie Hondy, na znanej podstawie zbudowali nieomal nowe auto. Japońskie kombi zaczyna się już od słupka B. Pięknie pociągnięty, schodzący delikatnie ku dołowi dach. Wspinająca się ku górze linia tylnych okien. Szerokie, muskularne błotniki. Auto wygląda na wyjątkowo kompaktowe i nikt nie podejrzewa, że finezyjna karoseria skrywa bardzo pojemne wnętrze. Majstersztyk, po prostu majstersztyk. Równie nietuzinkowo prezentuje się tylna część karoserii. Linia świateł, tak jak w hatchbacku, ciągnie się przez całą szerokość klapy, ale zniknął dziwny, biegnący równolegle do zderzaka spoiler, który w istotny sposób ogranicza widoczność.
? i we wnętrzu
Na zewnątrz jest bardzo nowocześnie. We wnętrzu, nie powinno, a nawet nie może być inaczej. Dziewiąta generacja Civica łączy w architekturze kokpitu nowoczesność z tradycją. Może właśnie dzięki temu jest bardzo nowocześnie, praktycznie, ale też ergonomicznie. Tak, Japończykom udało połączenie ognia z wodą. I nie po raz pierwszy styliści Hondy udowodnili, że z każdym wyzwaniem dadzą sobie radę. Do wykończenia wnętrza użyto niezłych jakościowo materiałów. Wprawdzie plastiki nie są nadmiernie miękkie, a owego plastiku znajdziemy sporo, ale jest on bardzo porządny i równie porządnie zmontowany.
Wnętrze nie jest wprawdzie tak ekscentryczne, jak w poprzedniej generacji, ale to akurat dla sporej części nabywców niekoniecznie jest wadą. Mimo wszystko, nadal jest bardzo futurystycznie. Kierowca musi objąć wzrokiem trzy, a nawet cztery wyświetlacze. Do tego, każdy znajduje się w innym miejscu i na innej wysokości. Wbrew pozorom, nie jest to nie do pogodzenia i jazda Civicem nie grozi zezem rozbieżnym ani tikiem nerwowym. Powiem tak, do ekranowego bogactwa można się dość szybko przyzwyczaić, a obecność wyświetlaczy w różnych miejscach nie tylko nie rozprasza, ale wręcz wymusza skupienie u kierowcy. A czy nie o to w końcu chodzi…? W kokpicie jest nie tylko ładnie i nowocześnie, ale też wygodnie. Siedziska przednich foteli są duże, wygodne i świetnie wyprofilowane. Dzięki sporym możliwościom regulacyjnym bardzo łatwo dobrać odpowiednią pozycję za kierownicą. Tylna kanapa, podobnie jak przednie fotele, jest bardziej niż wygodna. Miejsca jest pod dostatkiem nawet dla trójki pasażerów, co w aucie segmentu C nie zawsze jest standardem. Dlatego można zaryzykować stwierdzenie, że japoński kompakt jest tak pojemny, że ani kierowca, ani pozostała czwórka (!) pasażerów nie odczuje dyskomfortu związanego z długim podróżowaniem.
Warto też słów kilka poświęcić bagażnikowi. Otóż Civic Tourer ma ich? dwa. Jeden tradycyjny o pojemności 507 litrów i drugi, pod podłogą, pozwalający zapakować kolejne 117 litrów. Rozwiązanie sprytne, praktyczne i daje w sumie 624 litry! Mało? Po złożeniu kanapy, pojemność wzrasta do 1668 litrów. Imponujący wynik. Szczególnie, że kompaktowy wygląd nie sugeruje, że Civic Tourer jest aż tak pojemny.
Technologia
Nikogo nie powinno dziwić, że pod maską japońskiego kombi pracuje 1,6-litrowy diesel common rail o mocy 120 KM. Owe 120 koni jednostka osiąga przy 4000 obrotów, a maksymalny moment obrotowy, czyli 300 Nm – od 2000 obrotów. Przyzwoite parametry sprawiają, że auto naprawdę dynamicznie przyspiesza na niższych biegach, a 10,5 sekundy do 100 km/h to rezultat lepiej niż zadowalający. Civic Tourer został wyposażony w nieczęsto spotykane w tej klasie systemy bezpieczeństwa. Obok wspomnianych już kamer parkowania jest też radar zbliżeniowy, który współpracuje z aktywnym tempomatem czy działający na podobnej zasadzie radar laserowy. Brzmi mocno futurystycznie, ale to w końcu Japończycy zminiaturyzowali radio, odtwarzacz kaset czy płyt kompaktowych. Dlatego obecność radaru laserowego na pokładzie Civica nie powinna zaskakiwać?
Wrażenia z jazdy
Mogłoby się wydawać, że jazda rodzinnym kombi jest nudna i przewidywalna. No cóż, Civic ze 120-konnym dieslem istotnie nie jest demonem szybkości, ale porusza się zadziwiająco sprawnie. Auto entuzjastycznie reaguje na wciśnięcie pedału gazu. Jak już wspomniałem, 10,5 do pierwszej setki w rodzinnym kombi bez sportowych aspiracji to przyzwoity rezultat. Układ kierowniczy i całe podwozie, zgodnie z tradycją Hondy, idealnie ze sobą współpracują. Zawieszenie lepiej niż nieźle tłumi wszelkie nierówności.
Auto ma jeszcze jeden ?plus dodatni?. Dużo przeszkleń. A to oznacza dobrą widoczność w każdą stronę. To ważne, gdyż kierowca siedzi bardzo nisko. Jeżeli dodamy do tego systemy wspomagania parkowania to poruszanie się po zakorkowanym mieście lub zatłoczonych parkingach sporym, bądź co bądź, autem staje się wyjątkowo niekłopotliwe. Baaaardzo rzadko zdarza mi się jeździć samochodami, które palą tyle, ile w specyfikacji technicznej podaje producent. Honda Civic Tourer to jeden z takich przypadków. Według producenta auto powinno palić 4,3 litra oleju napędowego w cyklu miejskim, 3,7 w trasie i 3,9 średnio. W naszym redakcyjnym teście, spalanie w cyklu miejskim wyniosło 4,5 litra, w trasie 3,9, a średnio 4 litry. Respekt.
Okiem przedsiębiorcy
Ceny Civica Tourera zaczynają się od 83 tys. za podstawę, a kończą na około 110 tys. złotych. Oczywiście mówimy tu o kwotach wyjściowych, bez jakichkolwiek dodatków. Wysoką cenę tłumaczy niezawodność całej gamy modelowej Hondy. Sporą zaletą jest też spora wartość rezydualna Civica.
Ze względu na wysoką cenę, wielu potencjalnych nabywców zainteresuje kredyt. Okres jego spłaty można rozłożyć nawet do 84 miesięcy, zarówno przy ratach równych, jak i malejących. Wysokość oprocentowania zależy oczywiście od konkretnej sytuacji. Dla przedsiębiorców przygotowano natomiast leasing (operacyjny lub finansowy) ? okres trwania umowy od 24 do 60 miesięcy, elastyczne dopasowanie płatności, możliwość wyboru jednej z trzech walut: PLN, EUR lub USD. Oferta dotyczy samochodów nowych, jak i używanych. Auta japońskiego producenta objęte są trzyletnią gwarancją mechaniczną z limitem do 100 tys. kilometrów
Podsumowanie
I na koniec słów kilka o całokształcie. Jedyną wadą Hondy Civic Tourer jest cena. Auta japońskiego producenta są droższe niż europejska czy azjatycka konkurencja. W przypadku ósmej generacji Civica, nie miało to znaczenia. Teraz chyba jednak ma. Japoński kompakt sprzedaje się dobrze, ale nie rewelacyjnie. I ma niewielkie szanse na ?przebicie? wyników poprzednika. Szkoda, bo dziewiąte wcielenie tego modelu to mój ulubiony przedstawiciel segment C.
Tekst i zdjęcia: Artur Balwisz
